Meningokoki są jednym z najczęstszych pozaszpitalnych czynników wywołujących zapalenie opon mózgowo–rdzeniowych oraz sepsę, które wspólnie określa się jako inwazyjną chorobą meningokokową (IChM)1.
doprowadzić do śmierci1.
śmiertelność3.
Gwałtowny przebieg choroby sprawia, że czas, w którym lekarz powinien
ją rozpoznać i rozpocząć leczenie jest bardzo krótki4.
Osoby, które przeżyły IChM, w wielu przypadkach pozostają trwale okaleczone. Skutki inwazyjnej choroby meningokokowej dotykają także najbliższe otoczenie pacjentów.
Przez kolejne miesiące, a nawet lata, rodzice dzieci, które przeszły chorobą meningokokową zmagają się z objawami lękowymi5.
Historie dzieci, które zostały dotknięte inwazyjną chorobę meningokokową
oraz ich rodziców można znaleźć tu:
Meningokoki mogą pozostawić po sobie trwały ślad.
Poza wysoką śmiertelnością, jedną z istotnie pogarszających jakość życia konsekwencji przebycia inwazyjnej choroby meningokokowej są powikłania neurologiczne6, które mogą dotknąć 10–20% chorych1.
Są to uszkodzenia mózgu (różnego stopnia), ataki padaczkowe lub niedosłuch9. Wśród innych częstych powikłań ICHM znajdują się:
- powikłania dotyczące narządów, np. ubytki skóry wymagające
przeszczepów, amputacje palców/kończyn, niewydolność nerek, - powikłania psychiczne, np. trudności w nauce, zaburzenia
koncentracji, opóźniony rozwój intelektualny7.
Wśród osób po przebyciu IChM nawet co trzecia cierpi z powodu jednego lub więcej
niż
jednego powikłania tj.: amputacje palców, deficyty komunikacyjne, ubytek słuchu7.
Dowiedz się wiecej
